Aandoening

Er ligt een weekendbijlage van de krant op tafel. Die kopt een artikel over een dame die vertelt hoe bij haar op volwassen leeftijd ADHD is vastgesteld. ‘Aandoening?! Die weet dus ook écht nog niet waar ze het over heeft!’, hoor ik haar in het voorbijgaan meedelen.

Een paar dagen later leg ik de krant bij de stapel voor het oud papier. Deze grist ze er terug uit. ‘Die hou ik eventjes bij, hier moet ik nog iets mee. Aandoening, tsss, ik zou zoiets niet pikken.’

 Ondertussen scroll ik ter voorbereiding van een hoorcollege aan mijn logopediestudenten nog even door de Brede Vakinhoudelijke Richtlijn Dyslexie (BVRD, 2021). En wat lees ik daar?

Dat de manier waarop jongeren met hun dyslexie omgaan afhankelijk is van de perceptie die ze hebben van hun dyslexie. Jongeren die dyslexie zien als een learning difference hebben meer academisch zelfvertrouwen en ambities dan studenten die hun dyslexie zien als een nadelige medische aandoening (learning disability). Misschien toch weer een reminder om daar in de praktijk nóg meer aandacht aan te geven.